Kanceri zhduk vendet e punës

Kanceri zhduk vendet e punës, 16% e të cilëve detyrohen të braktisin punën e tyre pas diagnozës.

Midis grave dhe 15% midis burrave. 1,800 € në vit është kostoja personale për secilin pacient.

(nga Manuela Correra) Punë që shndërrohet në një mirazh dhe kosto që përfundojnë duke gjunjëzuar familje të tëra.

Të prekesh nga kanceri mund të nënkuptojë edhe këtë: në Itali, 16% e grave dhe 15% e burrave të prekur nga kanceri janë detyruar të heqin dorë nga puna pas diagnozës së tyre.

Çdo pacient me kancer paguan mbi 1,800 euro në vit nga xhepi, duke mbuluar shpenzimet që variojnë nga transporti deri te trajtimi deri te kostoja e suplementeve, ilaçeve shtesë dhe vizitave të specializuara. Por edhe jeta e përditshme mund të bëhet e paqëndrueshme financiarisht, siç është blerja e parukeve ose sytjenave pas operacionit për gratë me kancer të gjirit, shkruan ANSA.

Kjo është analiza e paraqitur nga onkologët në kongresin kombëtar të Shoqatës Italiane të Onkologjisë Mjekësore (AIOM), i cili hapet sot në Romë. Dhe mjeti i parë në botë i aftë për të analizuar shkaqet e toksicitetit financiar – kriza ekonomike që prek pacientët e shkaktuar nga kanceri dhe trajtimet e tij – është italian. Quhet Proffit (Rezultati i Raportuar nga Pacienti për Luftimin e Toksicitetit Financiar) dhe është një pyetësor që, siç theksohet në studimin e botuar në Journal of Cancer Policy, mat toksicitetin financiar në një sistem publik të kujdesit shëndetësor. “Ne kemi demonstruar tashmë, në një studim të 3,760 italianëve me kancer, se 26% përballen me vështirësi financiare në kohën e diagnozës dhe 22.5% përjetojnë vështirësi financiare që përkeqësohen gjatë trajtimit”, shpjegon Francesco Perrone, president i AIOM.

“Për më tepër, këta pacientë kanë një rrezik 20% më të lartë vdekjeje në muajt dhe vitet pas trajtimit.” Në një sistem privat si SHBA-ja, ku sigurimi mbulon 80% të kostos së trajtimit, “pranohet si e pashmangshme që ata që preken nga kanceri të përballen me vështirësi financiare”, thotë Massimo Di Maio, president i zgjedhur i AIOM. “Në SHBA, rreziku i vdekjes për pacientët me kancer që përjetojnë vështirësi financiare është afërsisht 80% më i lartë. Një diagnozë kanceri mund të gjunjëzojë familje të tëra. Ky nuk duhet të jetë rasti në Itali dhe vende të tjera me sisteme universaliste, të afta të garantojnë trajtim për të gjithë.”

    Prandaj Proffit, i cili gjithashtu theksoi, nënvizon Laura Arenare, biostatistikante në Institutin e Kancerit Pascale në Napoli, “dallime të konsiderueshme në nivel rajonal, sepse pacientët me kancer në rajonet jugore përballen me probleme më të mëdha ekonomike”.

    Në vitin 2024, në Itali pati 390,100 diagnoza të reja me kancer dhe numri i njerëzve që jetojnë pas një diagnoze është vazhdimisht në rritje: në vitin 2024, pati afërsisht 3.7 milionë dhe vlerësimet janë se ky numër do të kalojë 4 milionë deri në vitin 2030. Megjithatë, për shumë njerëz, toksiciteti financiar nuk shkaktohet vetëm nga humbja e të ardhurave. Pyetësorët Profitt, të plotësuar nga pacientët, zbulojnë shkaqe që mund të gjurmohen në tre makro-fusha të gjera. E para, thonë onkologët, ka të bëjë me aftësinë e Shërbimit Shëndetësor Kombëtar për të menaxhuar kujdesin dhe ky aspekt mund të adresohet duke i bërë Rrjetet Rajonale të Onkologjisë, aktualisht aktive vetëm në rreth gjysmën e rajoneve, vërtet funksionale në të gjithë vendin. Shkaku i dytë i toksicitetit financiar është distanca midis shtëpisë dhe trajtimit dhe kostot që rezultojnë nga transporti. E treta ka të bëjë me shpenzimet që nuk mbulohen nga Shërbimi Shëndetësor Kombëtar: ilaçe shtesë, shtesa dhe vizita specialistike pas diagnozës. Këto kosto, shpjegon Elisabetta Iannelli, sekretare e FAVO (Federata Italiane e Shoqatave Vullnetare në Onkologji), “mund të jenë një barrë e konsiderueshme. Sistemi ynë garanton akses në ilaçet kundër kancerit, por shërbime të tilla si fizioterapia, kirurgjia rindërtuese ose kujdesi dentar mbeten të përjashtuara. Edhe protezat dhe mjetet ndihmëse thelbësore, të tilla si paruket ose sytjenat pas operacionit për gratë që i janë nënshtruar një ndërhyrjeje kirurgjikale për kancerin e gjirit, mbeten përgjegjësi e pacienteve”. Të flasësh për kthimin në jetë pas kancerit do të thotë gjithashtu të marrësh në konsideratë këto aspekte: “Shërimi nga kanceri nuk mund të injorojë qëndrueshmërinë ekonomike të jetës së përditshme, përndryshe”, përfundon Iannelli, “fitorja klinike rrezikon të bëhet një disfatë sociale”.